2 meses.

Hola hola hola, gister was ik 2 maanden hier en hoewel ik al aan veel dingen gewend ben, toch ben ik soms stomverbaasd door kleine dingen , zoals vandaag de hele lucht roze achter de bergen, de koeien langs de weg (zonder een hek voor weliswaar), als we in de auto rondrijden met de ramen open , de geur van vlees in de straten en eucalyptus in de bergen, Spaanse reggeaton op de achtergrond en het sentimentele gevoel dat ik bij het landschap, de wegen, de bergen, de huizen, de mensen en zoveel meer krijg! Tijd vliegt hier echt, dagen zijn zo om, weken gaan zo snel, dat het me soms een beetje afschrikt, soms heb ik de indruk dat ik niet genoeg geniet van mijn jaar hier omdat zoveel dingen gewoonte worden. Verder heb ik mijn hele leven geen voetbal kijken en spelen al ingehaald, wel ik was nooit echt een grote fan van voetbal, het enigste wat mijn interesseerde in België was of de spelers knap waren, wel hier in Colombia 'numero diez' James Rodriguez zou ik nu niet direct nee tegen zeggen (integendeel, jummels) maar voor de eerste keer in mijn leven ben ik oprecht geïnteresseerd in de sport. Ongelofelijk hoe voetbal hier leeft bij het volk, hoe iedereen er mee bezig is en hoe iedereen er in op gaat , echt zalig! Afgelopen match Colombia-Chili, 3-3 echt een ongelofelijk spannende match aangezien Chili eerst met 3 nul voorstond in de eerste helft , met 2 penalty's en nog een topgoal in de 2de helft heeft Colombia zich kunnen bijbenen, ja het geluk hier kon niet op natuurlijk, er wordt gekust, geknuffeld, geschreeuwd, met bier gegooid, getoeterd, en bovendien als Colombia een match speelt heeft ongeveer iedereen een T-shirt van Colombia aan, iedereen in het geel. En dan even wat minder nieuws, ik heb een spierscheur in mijn bil haha, ja ik zakte door in mijn split met links voor, was zo'n 7 cm van de grond. En ik hoorde mijn spier 'KNAK' zeggen, wauw ik kan jullie verzekeren geen pretje! 3 spuiten in mijn bil , al helemaal geen pretje en ik kan nog amper dansen, gewoon een ramp. Maar oke ik moet mij dan maar eventjes content doen, zonder elke dag 2 uur te dansen. Verder is elke zondag of maandag zwaar als mijn zus terug naar Bogota vertrekt, niet dat ik er niet van geniet om door de week zo enigste kind te zijn aangezien het in België het omgekeerde verhaal is met 3 zusjes maar toch in het weekend doen ik en mijn zus hier alles samen en als ze dan na Bogota is muy duro! Omdat ik nog niet zoveel over de mensen heb verteld hier in Colombia, zal ik dat ook maar eens doen. Ik heb de indruk dat de mensen hier gelukkiger zijn (niet voor niks gelukkigste land ter wereld dus) en leven zonder of met minder zorgen, iedereen is ongelofelijk behulpzaam en heel erg vriendelijk, heb het gevoel hier dat ik iedereen al jaren ken, ik heb me nog zelden maar dan ook echt zelden alleen gevoeld, de meeste mensen hier zijn ook heel sociaal wat dus wel goed klikt met mij aangezien ik niet een van de stilste ben, wat iedereen ondertussen wel weet. Ik dacht dat na 2 maanden de aandacht voor een intercambio op school wat ging minderen , niet dus! Niet dat ik het zo erg vind maar ik voel me wel vaak ongemakkelijk omdat nog steeds iedereen me aanstaart iedereen mijn naam roept iedereen hallo zegt en iedereen mij groet. Maar oke denk en hoop lichtjes dat dat wel ooit stopt. Verder is familie hier ongelofelijk belangrijk, en nu denkt iedereen 'in België toch ook'. Geloof me hier is het anders, familie boven alles, elke dag samen eten, in het weekend elkaar meerdere keren bezoeken, samen naar een restaurant, samen dingen gaan  bezoeken, heb het gevoel dat vrienden vaak vervangen worden door familie, weet niet goed wat ik ervan moet denken  waarschijnlijk omdat het voor mij geen gewoonte is. Oke niet alles hier is rozengeur en maneschijn Colombianen hebben dus ook negatieve eigenschappen die vind ik persoonlijk ook wel gezegd mogen worden, namelijk dat ze hier ongelofelijk veel roddelen, mijn familie, op school, mijn vrienden iedereen. Ik dacht dat ik op school veel roddelde met mijn vriendinnen wel ik roddelde amper tot niet vergeleken met de mensen hier, bovendien zijn veel mensen hier heel erg dubbel, en nogal achterbaks doen lief in u gezicht maar moeten u niet en roddelen over u, dat weten de mensen hier ook wel over zichzelf. Niet dat ik er last van heb maar ik zie het wel gebeuren bij andere personen & veel meisjes hier zijn gelijk aan drama, huilen om het minste beetje , hebben heel vaak ruzie en zijn echt dramaqueens en lichtgeraakt, in het algemeen dan. Nu ik ga er nog steeds van uit dat alles rechtuit zeggen het beste is, wat ook niet echt altijd de beste oplossing is hier, maar wordt wel geapprecieerd door de meeste mensen. Verder heb ik de president gezien van 1m afstand, niet dat die zo geliefd is hier maar toch de president van Colombia live gezien hebben, kan niet iedereen zeggen (kwam een project bezoeken in mijn stad) stond niet op de lijst natuurlijk, heb me na een dik halfuur praten met de politie en security toch binnen gefikst (skilllllsssss). Verder mis ik mijn familie , vrienden , eten en mijn fiets in België, toch ben ik nog lang niet klaar om terug naar België te vertrekken , moet nog te veel ontdekken en meemaken! Heeeeeel veel liefs , besos y hasta luego ! (Foto's volgen moet eerst eens een USB gaan kopen)