Diciembre, feliz Navidad!

Hola muchachos,

Ik heb al een hele tijd niks meer geschreven, werd nog eens tijd voor een update. Ik heb dus sinds de 20ste november ongeveer al vakantie, van de 1e tot de 6e december ben ik met AFS naar de amazone geweest (Colombia, Brazilië en Perú), werkelijk het mooiste wat ik ooit in mijn leven heb gezien, de natuur, beesten, zelfs de mensen, we zijn stammen gaan bezoeken, hebben in de amazone gezwommen, zijn gaan wandelen in de jungle, hadden de zaligste hotels, het eten was degelijk, het weer was super warm, hebben dolfijnen gezien (roze), kortom ik was dolgelukkig ! Grappig wel dat eerst begon te huilen als ik een spin zag (ask my sisters) , niet dat ik die angst echt overwonnen heb maar toch heb tarantula's van dichtbij gezien en bleef aardig rustig , zijn eerder de kleine spinnen die me echt afschrikken heb ik zo de indruk. Het enige minpunt waren de muggen , wat een vreselijke ***beestjes zijn dat, zelfs door mijn kleren had ik over heel mijn lichaam denk ik zo'n 100 muggenbeeten, echt geen pretje , geloof me! Ook voelde het ongelofelijk goed om nog eens Nederlands te spreken, om u gevoelens nog eens perfect te kunnen uitdrukken in u eigen taal en alle Belgen terug te zien. Eenmaal terug thuis viel ik zowat in een zwart gat, mijn zus Monica zat in Bogota en Cali , mijn vrienden van school werken bij hun ouders of reizen of zijn op zoek naar een kot en van die dingen dus had niet veel te doen, nog steeds niet eigenlijk. Ga veel aina om (andere intercambio), en leef zowat half in het huis van mijn beste vriend omdat ik daar ongelofelijk graag ben... daar krijg ik tenminste de warmte en gezelligheid, het echte familiegevoel wat ik in mijn familie hier mis en echt ontbreekt. Heb nog steeds niet het gevoel dat ik mezelf kan zijn in mijn gezin hier en denk ook niet dat ik hier op mijn plaats zit, maar dat wist ik op voorhand dat ik mij moest gaan aanpassen (wat ik ook volledig doe, maar krijg er niet echt iets voor terug, zelfs een dankjewel kan er nooit af). De arrogantie die ze uitstralen naar mij toe, alsof ik een soort 'outsider' ben staat me niet aan, maar als ik erover klaag voel ik me alsof ik nooit tevreden ben en me niet content kan doen dus probeer er zo weinig mogelijk aan te denken. Verder ben ik verjaard , de meeste zeggen eindelijk 18 maar ik was perfect gelukkig met 17 , 18 klinkt zo 'oud' en verantwoordelijk, mijn verjaardag heb ik goed gevierd met aina en vrienden, was echt een van de beste avonden die ik tot nu toe heb gehad, mijn verjaardag zelf was nogal saai, aangezien er door mijn familie vaak een plan voor mij wordt uitgestippeld en ik dus maar weinig kan beslissen wat ik wil en kan doen, met mijn verjaardag werd ik dus verwacht op een lunch op een finca waar ik de helft van de mensen niet kende , heel lief met een taart voor mij en alles , maar geloof me een hele dag daar zitten zonder ook maar iemand van u leeftijd of vrienden ... had me toch iets leukers voorgesteld bij mijn 18e verjaardag , chanceke dat de nacht zo goed was geweest :D Maar bon ben nog zo vaak jarig. Het is bijna kerstmis en in Colombia zijn de novenas 9 dagen voor kerstmis dus volop bezig, dit is elke avond bij familie, kerstliedjes zingen , wat heilige teksten voorlezen en iets kleins eten. Klinkt leuk en gezellig, valt beetje tegen, de eerste 2 dagen vond ik het leuk , is eens iets anders , en deel van de cultuur maar elke avond in 2 verschillende families vind ik persoonlijk een beetje veel, heb er heel veel respect voor maar voel me nu ook weer niet zo katholiek om dit 9 dagen aan een stuk 2 keer per dag te doen, wel heb geen keuze maar toch. verder schijnt de zon hier waar ik echt wel blij mee ben , eindelijk eens geen winter! In een zomerkleedje rondlopen in december : z a l i g ! Iedereen bekijkt me wel alsof ik een buitenaards wezen ben omdat hier nog steeds iedereen met een jeans en vestje rondloopt, die sterven dus niet van de hitte (ik wel). Bijna kerstmis , heb nog steeds geen heimwee maar mis mijn familie wel meer dan ooit ,toch ben maar een jaartje hier en de tijd vliegt om dat ik echt het gevoel heb dat ik meer moet gaan reizen en ontdekken want Colombia heeft zo veel te bieden en heb nog niet veel gezien eigenlijk, en in mijn stad valt echt geen bal te beleven (120000 inwoners ongeveer wat dus maar klein is). Ik wens iedereen een heel fijne kerst en een gelukkig nieuwjaar, met veel geluk en goede gezondheid! (Ik weet dat dit bericht niet echt veel positieve inhoud bevat maar vind niet dat ik alles voor mezelf moet houden en de negatieve dingen ook gezegd mogen worden, is tenslotte ook een deel van mijn uitwisseling👍👍)  

Yo voy a dormir, que duermas, hasta luego amigos! 

Cali.

Caaaaaali

Buenas, ik heb allang niks meer van mij laten horen dus dacht dat het tijd werd voor weer eens een update. Nog steeds alles in orde , heb vanaf vandaag vakantie tot de 20ste januari. Ja het leven als een uitwisseling student heeft zo zijn voordelen ! Ik ben afgelopen weekend naar Cali geweest, was echt zalig, meer als 30 graden , lekker eten, zwembaden, winkelcentrums, palmbomen,... Echt heerlijk! Het viel me op dat er wel meer armoede was en dat de vrouwen er ongelofelijk ordinair zijn, heeft ook wel te maken met het weer, maar toch iets meer kleren zou niet ongepast zijn. ( De jongens daarentegen in Cali , jummelssssss haha. ) Verder ben ik ondertussen ook nog een paar keer in Bogota geweest , wel Bogota is een heel fijne stad maar ongeveer zo groot als België , alles ligt zo ongelofelijk ver uit elkaar dat het echt vervelend is , van het kot van mijn zus na het winkelcentrum 1,5 uur , van het kot van een vriendin van mijn zus na de luchthaven bijna 2 uur , van het park 93 naar een ander winkelcentrum 1,5 uur en de transmilenio geloof me geen pretje , propvol zitten die bussen, zelfs als de bus vol is proppen mensen zich er nog in. Winkelcentrums in Cali en Bogota zijn precies evengroot als heel Maaseik trouwens! Verder ga ik 2 december naar de amazone en ja ik ben super excited, heb er echt zin in, ook ga ik nog na yopal, barbosa, melgar, en ook nog naar de kust weet alleen nog niet wanneer precies. Mijn spierscheur gaat er maar niet op vooruit maar is een kwestie van geduld, ja en dat is net wat er ontbreekt bij mij : geduld. Met mijn gezin gaat ook nog steeds alles goed, zijn wat dingen waar ik me op erger, en ik denk ook wel omgekeerd maar dat is normaal, mijn zus is zoals een beste vriendin voor mij dus daar heb ik het echt wel mee getroffen ! Ohja op de luchthaven kwam ik 2 jongens tegen die eruitzagen als Hollanders dus ging ik vragen vanwaar ze kwamen en ja hoor van Eindhoven. Wel ik begon er dus mee te praten en voelde me een ongelofelijke idioot , mijn zinsconstructies in het Nederlands slaan werkelijk nergens meer op en in plaats van ja , nee en wablief is het nu si , no y como, dime. Was ik echt door geshockeerd dat ik moeilijkheden had met Nederlands te praten in real life! Verder heb ik niet echt iets te vertellen , buiten dat het bijna mijn verjaardag is , 18 !!! Chao muchachos ❤️❤️❤️ 

Quiero paz , quiero amor , quiero dulces por favor.

Het is al even geleden dat ik nog wat geschreven heb, maar het is nogal druk geweest de afgelopen tijd. Afgelopen weekend had mijn school een soort jaarmarkt allemaal groepjes leerlingen die eten verkochten, dus veel gegeten met andere woorden en veel gedanst. Nu we het toch over dansen hebben : jongens in België kunnen niet dansen, of toch niet dansen met meisjes, in België dansen we op feestjes meestal in groep en dus eigenlijk alleen. Hier in Colombia is het helemaal anders, je danst dus zo goed als altijd met een jongen (dus alleen koppeltjes constant geen groep) merengue, salsa, reggaeton,... In het begin nogal ongemakkelijk aangezien ik in België nog nooit zo gedanst heb, maar  dat went snel. reggaeton vind ik wel nog redelijk lachwekkend aangezien dat gewoon schuren met een jongen is, maar dat is hier dus ook gewoon normaal. Ook valt het mij op hoe close jongens en meisjes met elkaar zijn, geven elkaar constant knuffels en kusjes, in België had de ene jongen de andere allang een blauw oog geslagen, hier is dat precies allemaal normaal ook als je een vriend hebt. En dan iets over Halloween , ik heb echt de zaligste Halloween ooit gehad! Iedereen verkleed, iedereen op straat dus super druk in de stad , langs de huizen en winkels voor snoepjes, gooien met meel met gevolg dat iedereen dus helemaal wit is, muziek en feest! Echt zot hoe groot het verschil is met België, hier viert echt iedereen Halloween en is echt iedereen verkleed , jong en oud. Echt een van de beste dagen tot nu toe! Verder heb ik niet echt veel nieuws, de 15e november ga ik een weekend naar Cali, eindelijk even weg uit duitama. En ik heb bijna vakantie en ga na de amazone 2 december dus goede vooruitzichten. Met mijn spierscheur is het nog steeds hetzelfde , slecht dus. Mijn Spaans gaat goed denk ik zo, heb wel een gevoel dat ik nu zo een beetje blijf steken op hetzelfde niveau en dat er niet echt meer vordering in komt. Voor degene die zich geroepen voelen om Sinterklaas snoep op te sturen, altijd welkom! Heeeeel veel liefs Hanne (ook wel Hanni, Hanna, Hunne hier in Colombia) sorry voor schrijffouten , foute zinsconstructies enzovoort, perezosa ;)  

2 meses.

Hola hola hola, gister was ik 2 maanden hier en hoewel ik al aan veel dingen gewend ben, toch ben ik soms stomverbaasd door kleine dingen , zoals vandaag de hele lucht roze achter de bergen, de koeien langs de weg (zonder een hek voor weliswaar), als we in de auto rondrijden met de ramen open , de geur van vlees in de straten en eucalyptus in de bergen, Spaanse reggeaton op de achtergrond en het sentimentele gevoel dat ik bij het landschap, de wegen, de bergen, de huizen, de mensen en zoveel meer krijg! Tijd vliegt hier echt, dagen zijn zo om, weken gaan zo snel, dat het me soms een beetje afschrikt, soms heb ik de indruk dat ik niet genoeg geniet van mijn jaar hier omdat zoveel dingen gewoonte worden. Verder heb ik mijn hele leven geen voetbal kijken en spelen al ingehaald, wel ik was nooit echt een grote fan van voetbal, het enigste wat mijn interesseerde in België was of de spelers knap waren, wel hier in Colombia 'numero diez' James Rodriguez zou ik nu niet direct nee tegen zeggen (integendeel, jummels) maar voor de eerste keer in mijn leven ben ik oprecht geïnteresseerd in de sport. Ongelofelijk hoe voetbal hier leeft bij het volk, hoe iedereen er mee bezig is en hoe iedereen er in op gaat , echt zalig! Afgelopen match Colombia-Chili, 3-3 echt een ongelofelijk spannende match aangezien Chili eerst met 3 nul voorstond in de eerste helft , met 2 penalty's en nog een topgoal in de 2de helft heeft Colombia zich kunnen bijbenen, ja het geluk hier kon niet op natuurlijk, er wordt gekust, geknuffeld, geschreeuwd, met bier gegooid, getoeterd, en bovendien als Colombia een match speelt heeft ongeveer iedereen een T-shirt van Colombia aan, iedereen in het geel. En dan even wat minder nieuws, ik heb een spierscheur in mijn bil haha, ja ik zakte door in mijn split met links voor, was zo'n 7 cm van de grond. En ik hoorde mijn spier 'KNAK' zeggen, wauw ik kan jullie verzekeren geen pretje! 3 spuiten in mijn bil , al helemaal geen pretje en ik kan nog amper dansen, gewoon een ramp. Maar oke ik moet mij dan maar eventjes content doen, zonder elke dag 2 uur te dansen. Verder is elke zondag of maandag zwaar als mijn zus terug naar Bogota vertrekt, niet dat ik er niet van geniet om door de week zo enigste kind te zijn aangezien het in België het omgekeerde verhaal is met 3 zusjes maar toch in het weekend doen ik en mijn zus hier alles samen en als ze dan na Bogota is muy duro! Omdat ik nog niet zoveel over de mensen heb verteld hier in Colombia, zal ik dat ook maar eens doen. Ik heb de indruk dat de mensen hier gelukkiger zijn (niet voor niks gelukkigste land ter wereld dus) en leven zonder of met minder zorgen, iedereen is ongelofelijk behulpzaam en heel erg vriendelijk, heb het gevoel hier dat ik iedereen al jaren ken, ik heb me nog zelden maar dan ook echt zelden alleen gevoeld, de meeste mensen hier zijn ook heel sociaal wat dus wel goed klikt met mij aangezien ik niet een van de stilste ben, wat iedereen ondertussen wel weet. Ik dacht dat na 2 maanden de aandacht voor een intercambio op school wat ging minderen , niet dus! Niet dat ik het zo erg vind maar ik voel me wel vaak ongemakkelijk omdat nog steeds iedereen me aanstaart iedereen mijn naam roept iedereen hallo zegt en iedereen mij groet. Maar oke denk en hoop lichtjes dat dat wel ooit stopt. Verder is familie hier ongelofelijk belangrijk, en nu denkt iedereen 'in België toch ook'. Geloof me hier is het anders, familie boven alles, elke dag samen eten, in het weekend elkaar meerdere keren bezoeken, samen naar een restaurant, samen dingen gaan  bezoeken, heb het gevoel dat vrienden vaak vervangen worden door familie, weet niet goed wat ik ervan moet denken  waarschijnlijk omdat het voor mij geen gewoonte is. Oke niet alles hier is rozengeur en maneschijn Colombianen hebben dus ook negatieve eigenschappen die vind ik persoonlijk ook wel gezegd mogen worden, namelijk dat ze hier ongelofelijk veel roddelen, mijn familie, op school, mijn vrienden iedereen. Ik dacht dat ik op school veel roddelde met mijn vriendinnen wel ik roddelde amper tot niet vergeleken met de mensen hier, bovendien zijn veel mensen hier heel erg dubbel, en nogal achterbaks doen lief in u gezicht maar moeten u niet en roddelen over u, dat weten de mensen hier ook wel over zichzelf. Niet dat ik er last van heb maar ik zie het wel gebeuren bij andere personen & veel meisjes hier zijn gelijk aan drama, huilen om het minste beetje , hebben heel vaak ruzie en zijn echt dramaqueens en lichtgeraakt, in het algemeen dan. Nu ik ga er nog steeds van uit dat alles rechtuit zeggen het beste is, wat ook niet echt altijd de beste oplossing is hier, maar wordt wel geapprecieerd door de meeste mensen. Verder heb ik de president gezien van 1m afstand, niet dat die zo geliefd is hier maar toch de president van Colombia live gezien hebben, kan niet iedereen zeggen (kwam een project bezoeken in mijn stad) stond niet op de lijst natuurlijk, heb me na een dik halfuur praten met de politie en security toch binnen gefikst (skilllllsssss). Verder mis ik mijn familie , vrienden , eten en mijn fiets in België, toch ben ik nog lang niet klaar om terug naar België te vertrekken , moet nog te veel ontdekken en meemaken! Heeeeeel veel liefs , besos y hasta luego ! (Foto's volgen moet eerst eens een USB gaan kopen)

Tengo la mejor hermana

Amigos , hier nog steeds alles in orde. Vorig weekend was mijn zus hier en dit weekend ook! Mijn zus Monica is even oud als mij en is zowat mijn Colombiaanse versie buiten het feit dat ze wat kleiner is dan. Vorig weekend zijn we naar Iza geweest een klein dorpje met thermales , warm water zwembaden en daarna postres (desserts) gaan eten, echt super super super lekker. Later die middag zijn we gaan eten in sogamoso, wel Colombia is een land waar waar ze veel vlees eten, niet dat ik een vegetariër ben maar ik ben echt geen fan van vlees , dus in sogamoso gaan eten in een vleesrestaurant aangezien er geen kip meer was, moest ik wel vlees nemen , het was niet vies maar ook helemaal niet lekker bovendien was het zo'n grote portie dat we er in België met de hele familie van konden eten, heb uit beleefdheid dan toch maar zoveel mogelijk opgegeten. Nog zoiets voor ik vertrok naar Colombia dacht ik dus dat ze hier geen frieten kenden , dus at ik zowat elke dag frieten, de eerste dag dat ik hier in Colombia aankwam , drie keer raden wat ik te eten kreeg : frieten (dus wel degelijk frieten hier). Ohja en bestel nooit een pizza tropical in een vreemd land , ik dacht 'oh tropical klinkt wel leuk' pizza met fruit is dus echt geen aanrader. (Trouwens ze zeggen hier pikza en niet pizza echt heel schattig). Vorige zaterdagavond zijn mijn zus en ik met Juan Camilo en Brandon en de rest van de vrienden van mijn zus naar tasca geweest, is een bar discotheek. Wel aangezien ik 17 ben en nergens binnen mag gebruik ik elke keer het excuus dat ik geen Colombiaans paspoort heb , wat altijd werkt! Het was echt een heel fijne avond, heel veel gedanst, iets of wat gedronken en iets te laat thuis maar het was het wel waard. De volgende dag moest ik mee naar de mis , jaja mijn eerste mis in Colombia, wauw zelden zo iets slaapwekkends meegemaakt in mijn leven (buiten de lessen op school dan). Ik heb meer dan 27 keer moeten gapen op een uur en ik kreeg de hele tijd slappe lach omdat ik vond dat de priester op Quasimodo leek en omdat ik elke keer als iedereen een gebed begon op te zeggen ik mee playbackte omdat ik niet op wou vallen , niet echt mijn strakste plan. Afgelopen weekend was mijn zus ook hier , vrijdag naar bandas paipa wel daar was niet veel uit dus om 11 uur al terug thuis, de zaterdag eerst naar pueblito boyacense (allemaal kleine huisjes, cafeetjes, muziek, heel gezellig) en goed gedronken met mijn mama , Monica , Juan Camilo en zijn ouders en zusje en Brandon! Aguardiente ofcourse (sterke drank , aanrader voor iedereen in België. Voor degene die dit kennen you'll understand me) en daarna weer naar paipa waar deze keer wel iets uit was allemaal bands die salsa, cumbia, en allerlei soorten Colombiaanse en zuid Amerikaanse muziek spelen , iedereen borracho en iedereen danst echt zaaaaaaaalig! The day after dus niet veel uitgericht, vooral veel gegeten, veel gelegen en veel geslapen. Normaal had ik een week vakantie nu ergens in oktober die niet doorgaat aangezien ze de dagen school van de paro willen inhalen wat dus wel even ene mindere is. Verder wil ik even vermelden dat de chocolade die mijn mams en paps hebben opgestuurd op is, dus wie zich geroepen voelt, send me some baby! Met mijn Spaans is alles wel oke , buiten dat ik hier nog al veel word uitgelachen met mijn 'R' maar dat vind ik zelf ook nog wel grappig. Ik kan de naam van mijn papa hier 'ramiro' dus niet fatsoenlijk uitspreken. Maaaaaar ik moet mee naar de winkel nu dus tot de volgende , veel liefs , besos Hanne!

hola hola hola

hola muchachos, ik ben nu een maand en 9 dagen in Colombia en ben nog steeds verwonderd over het feit dat colombia een prachtig land is, als ik naar de bus loop op de terugweg van school en het is bijna half 6 (en al lichtjes donker) en de schaduwen van de wolken hun afdruk nalaten op de bergen ben ik keer op keer verbaasd door het landschap, de prachtige natuur en de bergen. Ik moet toegeven ik was nooit echt een fan van bergen, Oostenrijk bijvoorbeeld vond ik vreselijk omdat er te veel bergen waren, maar hier stralen die bergen een bepaalde rust uit die de drukke stad met veel lawaai kalmeert. Ze zeggen dat colombia het gelukkigste land is van heel de wereld en dat is het ook, zonder twijfel, iedereen is hier gelukkig, vriendelijk en ongelofelijk behulpzaam, mensen die ik voor de eerste keer zie doen alsof ze me al jaren kennen (wat niet altijd even makkelijk is). Wat nog een ongelofelijk groot verschil is, is dat iedereen elkaar hier ongelofelijk veel aanraakt en heel veel kust en knuffelt. (voor mijn vriendinnen: remember onze marginale tijden op college 1 wanneer we elkaar elke pauze en voor en na school en elke keer wanneer we elkaar tegenkwamen een kus op de wang gaven, haha same here in colombia). Op school gaat alles goed, de lessen zijn alleen ongelofelijk saai, het niveau van engels hier is echt triest een gebrek aan goede leerkrachten en een gebrek aan inzet en motivatie van de leerlingen, met gevolg dat de lessen engels voor mij aanvoelen alsof ik in de kleuterklas zit. Verder zijn er lessen waar ik helemaal niks van snap en andere lessen die exact hetzelfde zijn als in belgië en ik dus wel in kan volgen, de enigste les die ik eigenlijk echt interessant vind is filosofia. Maar daar ben ik dan ook weer de enige die oplet in de les, wel leerkrachten hier vinden het precies geen probleem als leerlingen in en uit de les lopen zonder het te vragen, muziek luisteren in de les (vaak hardop), sms'en en neenee niet zoals in belgië onder de bank of achter u pennenzak maar gewoon op de bank, het is ook niet echt ongewoon hier om u gsm op te nemen in de les en eten in de les blijkt hier ook redelijk normaal te zijn. Ik zit in de 10e en 11e graad ( in belgië is dat het laatste en het voorlaatste jaar) in 6 verschillende klassen , 3 van de 10e en 3 van de 11e. En het is nog steeds moeilijk voor mij om vaste vrienden te vinden, aangezien ik nog steeds het gevoel heb dat iedereen mijn vriend wil zijn (wat echt ongelofelijk belachelijk klinkt als ik het typ) maar omdat ik in 6 verschillende klassen zit ken ik heel veel mensen redelijk goed en dat maakt het moeilijk om altijd bij dezelfde personen te blijven. Maar dat komt wel in orde, is eerder een luxeprobleem (how to handle too many friends haha). In mijn vorig blogbericht heb ik al gezegd dat ik ballet volg, wel ik heb me nog nooit zo'n loser gevoeld in een dansles, nog nooit in mijn hele leven heb ik zo'n creatieve, geweldige open minded danseressen en ja hoor zeer knappe dansers gezien. De lessen zijn zwaar en gedisciplineerd maar ik geniet er ongelofelijk van, ik verheug mij echt op de lessen en leer er op technisch vlak heel veel bij het is niet dat ik echt slecht ben in de lessen maar het is wel een beetje duidelijk dat ik nooit ballet heb gevolgd. De maandag bijvoorbeeld moest een jongen mij liften, ja daar hing ik dan in de lucht nog geen drie seconden en ik kon mezelf al niet meer houden (bevestiging :geen buikspieren, geen armspieren, en geen beenspieren, kortom hopeloos) maar niemand die er een probleem van maakt en iedereen die zegt dat het goed gaat, zo voelt het voor mij niet echt aan maar toch de lessen geven zoveel voldoening en inspiratie! Het eten wil ik toch ook nog eens even aanhalen : ik kan geen rijst meer zien, elke dag rijst is toch echt wel te veel van het goeie ( en dan ook nog eens elke dag een aardappel erbij ) echt wauw hoe houden die mensen dat hier vol om een heel leven elke dag rijst te eten, verder is het eten wel echt degelijk, vooral dan het ontbijt (te veel arrepa´s, granadilla´s en salchicha´s! ohja en ik heb mijn uniform eindelijk ,voorlopig wel nog een beetje veel te groot en te lang naar mijn goesting maar toch vind ik het heel erg mooi ! Tot de volgende, hasta luego y muchas besos! trouwens kan zijn dat er veel fouten in staan maar ik lees mijn blogberichten niet na en neem ook niet echt uitgebreid de tijd om deze te typen, sorry !

casi un mes aqui

hola amigos, ik ben nu bijna een maand in colombia en iets langer als 3 weken in mijn gastgezin, en de tijd vliegt echt voorbij. Ik heb mijn eerste week school erop zitten, en ben ongelofelijk tevreden. Ik zit in de 10e en 11e graad wat bij ons dus overeenkomt met het 4e en 5e middelbaar (in colombia gaat het maar tot graad 11 dus het 5e middelbaar). Met als gevolg dat er dus in de 10e graad ongelofelijk veel 15jarigen in mijn klas zitten, (maar ook mensen van 18 en 19 jaar) niet dat ik dit een probleem vind want iedereen is heel erg aardig ! De klassen van de 11e graad waar ik in zit zijn het leukste aangezien iedereen daar ouder is als 16 jaar. Ik heb mij nog nooit zo beroemd gevoeld als de afegelopen week, iedereen praat tegen mij, wilt bij mij zitten, geeft mij eten en drinken, zwaait naar mij, wilt op de foto met mij, staart naar mij en stelt een miljoen vragen (meest gestelde vraag : tienes un novio ? = heb je een vriend?). De mensen op mijn school zijn ongelofelijk verbaasd als ik zeg dat ik 3 talen spreek, de meeste mensen hier kunnen geen engels en mijn spaans is beter dan hun engels, wat wil zeggen dat hun engels dus echt een ramp is (het probleem is vooral een groot gebrek aan goede leerkrachten engels!) voor de rest van de vakken is het niveau ongeveer vergelijkbaar met dat van belgie (fysica en chemie zijn hier voor mij dus nog een probleem aangezien ik de vraag werkelijk nooit begrijp en in het spaans al zeker niet). Ik merk wel dat mijn spaans er ongelofelijk op vooruit gaat sinds ik naar school ga en dat ik meer en meer in het spaans begin te denken! ik volg ook balletles sinds deze week 2 keer per week, de lessen zijn heel erg zwaar en gedisciplineerd maar wel echt ongelofelijk leuk om te doen (kan wel nog amper lopen de dag erna maar bon). Op een les kon ik al terug de split na 2 maanden niks doen. ik ga proberen mijn blog bij te houden en meer foto's te posten maar is redelijk moeilijk aangezien ik zelf geen laptop bij heb! heeeeel veel liefs en besos Hanne

me gusta mucho

Hola señoritas y señores ! Mijn zus monica is eindelijk hier , door de paro kon ze niet afkomen (studeert in Bogota) maar nu is ze dus eindelijk 5 dagen hier ! Y me gusta mucha. Het is een heel lief , behulpzaam , fijn meisje die geen of amper Engels kan wat positief is voor mij aangezien mijn mama nog steeds te veel Engels praat tegen mij en mijn zus mij nu dus goed helpt met mijn Spaans ! Verder ben ik nog steeds niet na school aan het gaan, de scholen zijn wel al terug bezig maar deze week bezoeken we elke dag een andere school van de Afs studenten. Zoiets heb ik dus echt nog nooit meegemaakt , die mensen doen precies alsof wij (de 6 Afs studenten) de koninklijke familie zijn , ja dan bedoel ik dus echt ze staan u met 1000 man op te wachten , zingen het volkslied , hele ceremonie , geven cadeautjes , iedereen vraagt om een handtekening en een foto (maar dan ook werkelijk iedereen), eten met alle leerkrachten , dansoptredens, muziek , ja alles er op en eraan! Geloof me in de volle zon is dat de eerste 10 minuten zeer leuk maar daarna ik dacht dat ik ging sterven , maar het was wel echt heel lief ! Vandaag op mijn eigen school , waren ze heel vriendelijk, de directrice is ook een heel toffe en de leerkrachten doen alsof ze me al jaren kennen! Mijn uniform is echt mooi (ofja in vergelijking met de andere scholen dan ) het is een wit hemd met een ruiten kleedje over , met een donkergroene blazer (die echt mooi is) en witte sokken met spuuglelijke schoenen maar die ga ik toch mooi niet dragen denk ik zo en dan is er ook nog het sportuniform ja dat is dus echt iets wazigs als ge bijvoorbeeld op maandag 2 uur sport hebt , moet ge de hele dag u sportuniform aandoen en dat uniform is echt afschuwelijk lelijk het is grijs en daar is eigenlijk ook echt alles mee gezegd maar bon aangezien iedereen er zo bij loopt... Nog iets war ik ondertussen wel al aan gewend ben maar wat echt raar is : wc niet doorspoelen maar in de vuilbak. Verder wordt mijn Facebook , hotmail en deze blog de hele tijd gehackt, elke dag opnieuw moet ik mijn wachtwoord terug instellen omdat het weer gehackt is , dus het zou fijn zijn als jullie mij op mijn nieuwe Facebook willen toevoegen en mails sturen naar mijn nieuw emailadres , dan kan ik de andere op de duur verwijderen want het is echt veel werk om elke keer terug opnieuw alle wachtwoorden te veranderen ! Maandag ga ik dus eindelijk echt naar school , waar ik voor de eerste keer ooit echt naar uitkijk. Nooit gedacht dat ik mij ooit ging verheugen op school. Aan iedereen die al school heeft in Maaseik , ja ik heb medelijden met jullie. Morgen (donderdag) gaan we nog 2 scholen bezoeken , vrijdag is een Engels olympiade waar we aanwezig moeten zijn (niet deelnemen) en vrijdagmiddag is voetbalmiddag : Colombia - Ecuador ! In het weekend denk ik dat ik wat met familie ga doen aangezien Monica in duitama is dus waarschijnlijk gaan we naar paipa een dorp/stad wat super mooi moet zijn! Dus mijn tijd krijg ik hier wel om, integendeel tot de eerste 2 weken waarin ik me redelijk veel verveeld hebt door die stomme stakingen. Mijn Spaans gaat er beetje bij beetje op vooruit maar het is toch echt wel moeilijk ! Ik ga slapen, buena noche et un abrazo gigante !